Modernisme is voor mijn een uiting van het nieuwe. Van hetgene wat we nog niet gezien hebben. Een uiting van dingen die nieuw zijn en nog moeten worden geaccepteerd. Van het ontstaan van avant-garde bewegingen. Mensen willen zich af zetten tegen het normale, tegen het gene wat er is. En niet alleen in de kunst maar ook in het dagelijks leven. Dingen veranderen, mensen veranderen, de tijd veranderd. Deze tijd was voor verandering perfecte plek. Mensen waren toen aan veranderingen en konden daardoor nieuwe dingen creëren en met het verleden breken. De mensen konden eindelijk de andere tijden achter zich laten en zich op de toekomst richten.
In hun toekomst, wat wij nu post modernisme noemen, waar wij nu in leven, hebben wij geaccepteerd wat hun gedaan hebben en gaan we daar op door. Het 'nieuwe' is voor ons niet meer nieuw, wat voor hun schokkend was, is voor ons gewoon. Wij gaan door waar hun gestopt zijn, maar zoeken daarin ook onze eigen stijl. We kunnen hun stijl nog niet helemaal los laten en proberen nog steeds nieuwe dingen te vinden, maar we gaan er ook over na denken of het wel goed is altijd op zoek zijn naar nieuwe dingen. Want nieuwe dingen zijn er al bijna niet meer. Dus moeten we op zoek gaan naar het nieuwe 'nieuwe', en daarmee deze tijd een eigen identiteit geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten